Vannacht was er een gedeeltelijke maansverduistering. Natuurlijk ben ik om 4 uur even opgestaan om het verschijnsel te bekijken. In Nederland was het toen 11 uur 's avonds. Ik realiseer me op zo'n moment dat er ongetwijfeld ook veel mensen daar naar de maan staan te kijken.
De volle maan had er trouwens echt zin in. Al bij opkomst maakte ze er een stralende lichtshow van.
De afgelopen dagen zaten we aan de kaas (dankjewel, Carin) en zelfs, volkomen onverwacht, aan de maatjesharing (khabkhunkrab Primo). Hoe Nederlands wil je het hebben? Toch voelde tijdens het maanstaren Nederland dichterbij dan tijdens het eten van kaas en haring. Grappig hoe dat werkt in je hoofd.
17 juli 2019
11 juli 2019
At your service
Na mijn bloggersblock van twee weken geleden hadden we de laatste dagen last van een dreigend laptopblock. De harde schijf maakte onheilspellende geluiden en bij het opstarten verscheen vaak de melding dat het besturingssysteem ontbrak. Als na een paar herstart-pogingen het besturingssysteem eindelijk toch was gevonden, kon het apparaat midden in een klus onverwacht afsluiten. Het leek er sterk op dat de harde schijf het aan het begeven was. In plaats van wekelijkse back-ups maakten we er dus maar iedere dag een.
Vandaag was het zover. Ik had mijn redactieklusjes er net opzitten toen de laptop het voor gezien hield. Opstartpogingen leidden nu steevast tot de melding van een ontbrekend besturingssysteem. Na een half uur proberen gaf ik het op. Ik wilde al gaan kijken naar de prijzen van nieuwe laptops toen ik me realiseerde dat hier in Thailand veel meer dan in Nederland alles gerepareerd wordt. In Nederland zijn de arbeidskosten hoog in vergelijking tot de materiaalkosten en is reparatie dus vaak duurder dan vervangen. In Thailand is het precies andersom. Op naar de computerreparateur dus. Gelukkig waren onze Thaise vrienden Matsaya en Pun een paar dagen over en wilde Matsaya wel mee om te vertalen.
Achteraf moet ik beschaamd vaststellen dat ik er onderweg al vanuit ging dat er niets meer te repareren viel en er een nieuw apparaat gekocht moet worden. In Nederland was dat zo'n beetje standaard: "Nee, meneertje, we kunnen hem natuurlijk wel opsturen maar dan bent u 75 eurootjes kwijt om te laten kijken wat het probleem is en een offerte voor de reparatie op te stellen. Het reparatiebedrag komt er dan nog bij en dan heeft u nog steeds een computer van 3 jaar oud. Toevallig hebben we net een mooie aanbieding....blabla enzovoort." Nog meer beschaamd moet ik toegeven dat ik er al helemaal geen vertrouwen meer in had toen er een meisje achterde balie stond. Ter verdediging van mezelf kan ik wel aanvoeren dat ze erg deed denken aan de meisjes in de bouwmarkten, die op iedere vraag antwoorden: "mai mie" (hebben we niet), waarna we het gevraagde artikel even later toch zien liggen.
Nadat Matsaya het probleem had uitgelegd zei het computermeisje dat hoogstwaarschijnlijk de batterij was opgezwollen en tegen de harde schijf aan drukte. Daardoor zou deze worden afgeremd, hetgeen tot de foutmeldingen en het uitvallen leidde. Dat klonk zeer aannemelijk, realiseerde ik me meteen. We hebben ruim drie maanden temperaturen rond de 40 graden gehad en daar heeft zo'n computer natuurlijk ook last van.
Het computermeisje haalde meteen een schroevendraaier, schroefde de bodemplaat los en daar kwam inderdaad een flink opgeblazen batterij tevoorschijn. Ze schroefde ook de batterij los, haalde hem eruit, sloot de netvoeding aan en zette het apparaat aan. Hij liep weer als een zonnetje, zonder de onheilspellende geluiden. De bodemplaat werd weer netjes gemonteerd. Ik vroeg of ze dit type batterij kon leveren. Dat kon ze, maar ze moest deze wel bestellen. Maar ze voegde er aan toe dat ik beter eerst even een tijdje door kon werken op netvoeding, dus zonder batterij. Als dat een paar weken goed zou gaan, kon ik altijd nog een nieuwe batterij bestellen. Weer zoiets wat je als Nederlander niet verwacht.
Toen was het tijd voor de vraag die je in Nederland altijd met angst en beven stelt: ราคาเท่าไหร่ครับ (rakha thaurai krap, hoeveel kost het?). "Free service sir."
Tegenover de computerzaak stond een kraampje waar koele drankjes verkocht werden. Matsaya informeerde of de verkoopster wist wat het favoriete drankje van het computermeisje was. Het bleek een of andere felrode substantie te zijn. Ik bestelde er een beker van en gaf die aan het computermeisje. Ze wist weliswaar niet van mijn verfoeilijke gedachten, maar zo had ik toch het idee dat ik mijn schuldgevoel een klein beetje had afgekocht.
Het was overigens niet de eerste keer dat we gratis service kregen. Zo werd onze lekke autoband gratis gerepareerd, evenals de koppeling van onze bosmaaier. De leverancier van de grote boom is verschillende malen langs geweest om deze te verzorgen, en keek dan en passant ook nog een paar bomen na die elders waren gekocht. Nu de grote boom de storm niet heeft overleeft komt hij binnenkort een nieuwe brengen. Gratis. En een electrotechnicus uit het dorp repareerde gratis ons zonne-energiesysteem, nadat de officiële installateur er niet in geslaagd was het probleem te vinden. Het zou me niks verbazen als het woord servicekosten, goed beschouwd een contradictio in terminis, hier onbekend is.
Vandaag was het zover. Ik had mijn redactieklusjes er net opzitten toen de laptop het voor gezien hield. Opstartpogingen leidden nu steevast tot de melding van een ontbrekend besturingssysteem. Na een half uur proberen gaf ik het op. Ik wilde al gaan kijken naar de prijzen van nieuwe laptops toen ik me realiseerde dat hier in Thailand veel meer dan in Nederland alles gerepareerd wordt. In Nederland zijn de arbeidskosten hoog in vergelijking tot de materiaalkosten en is reparatie dus vaak duurder dan vervangen. In Thailand is het precies andersom. Op naar de computerreparateur dus. Gelukkig waren onze Thaise vrienden Matsaya en Pun een paar dagen over en wilde Matsaya wel mee om te vertalen.
Achteraf moet ik beschaamd vaststellen dat ik er onderweg al vanuit ging dat er niets meer te repareren viel en er een nieuw apparaat gekocht moet worden. In Nederland was dat zo'n beetje standaard: "Nee, meneertje, we kunnen hem natuurlijk wel opsturen maar dan bent u 75 eurootjes kwijt om te laten kijken wat het probleem is en een offerte voor de reparatie op te stellen. Het reparatiebedrag komt er dan nog bij en dan heeft u nog steeds een computer van 3 jaar oud. Toevallig hebben we net een mooie aanbieding....blabla enzovoort." Nog meer beschaamd moet ik toegeven dat ik er al helemaal geen vertrouwen meer in had toen er een meisje achterde balie stond. Ter verdediging van mezelf kan ik wel aanvoeren dat ze erg deed denken aan de meisjes in de bouwmarkten, die op iedere vraag antwoorden: "mai mie" (hebben we niet), waarna we het gevraagde artikel even later toch zien liggen.
Nadat Matsaya het probleem had uitgelegd zei het computermeisje dat hoogstwaarschijnlijk de batterij was opgezwollen en tegen de harde schijf aan drukte. Daardoor zou deze worden afgeremd, hetgeen tot de foutmeldingen en het uitvallen leidde. Dat klonk zeer aannemelijk, realiseerde ik me meteen. We hebben ruim drie maanden temperaturen rond de 40 graden gehad en daar heeft zo'n computer natuurlijk ook last van.
Het computermeisje haalde meteen een schroevendraaier, schroefde de bodemplaat los en daar kwam inderdaad een flink opgeblazen batterij tevoorschijn. Ze schroefde ook de batterij los, haalde hem eruit, sloot de netvoeding aan en zette het apparaat aan. Hij liep weer als een zonnetje, zonder de onheilspellende geluiden. De bodemplaat werd weer netjes gemonteerd. Ik vroeg of ze dit type batterij kon leveren. Dat kon ze, maar ze moest deze wel bestellen. Maar ze voegde er aan toe dat ik beter eerst even een tijdje door kon werken op netvoeding, dus zonder batterij. Als dat een paar weken goed zou gaan, kon ik altijd nog een nieuwe batterij bestellen. Weer zoiets wat je als Nederlander niet verwacht.
Toen was het tijd voor de vraag die je in Nederland altijd met angst en beven stelt: ราคาเท่าไหร่ครับ (rakha thaurai krap, hoeveel kost het?). "Free service sir."
Tegenover de computerzaak stond een kraampje waar koele drankjes verkocht werden. Matsaya informeerde of de verkoopster wist wat het favoriete drankje van het computermeisje was. Het bleek een of andere felrode substantie te zijn. Ik bestelde er een beker van en gaf die aan het computermeisje. Ze wist weliswaar niet van mijn verfoeilijke gedachten, maar zo had ik toch het idee dat ik mijn schuldgevoel een klein beetje had afgekocht.
Het was overigens niet de eerste keer dat we gratis service kregen. Zo werd onze lekke autoband gratis gerepareerd, evenals de koppeling van onze bosmaaier. De leverancier van de grote boom is verschillende malen langs geweest om deze te verzorgen, en keek dan en passant ook nog een paar bomen na die elders waren gekocht. Nu de grote boom de storm niet heeft overleeft komt hij binnenkort een nieuwe brengen. Gratis. En een electrotechnicus uit het dorp repareerde gratis ons zonne-energiesysteem, nadat de officiële installateur er niet in geslaagd was het probleem te vinden. Het zou me niks verbazen als het woord servicekosten, goed beschouwd een contradictio in terminis, hier onbekend is.
Abonneren op:
Posts (Atom)