De buitenmuren zijn klaar. Na een dikke eerste laag van klei, lime, zand en stro volgden twee lagen waarin de stro vervangen was door rijstkaf. De laatste laag bestaat hoofdzakelijk uit zand en lime, met een klein beetje klei voor de kleur. Als het goed is zijn de muren nu waterbestendig; de toekomst zal leren of dat inderdaad zo is. De afwerking is nog altijd een beetje ruw, maar veel minder dan het na de eerdere lagen was. In dit filmpje een korte impressie van het kleiën.
(We kwamen er overigens net achter dat filmpjes niet in de e-mailversie van de blog te zien zijn. Als je filmpjes wilt bekijken zal je dus naar de online-versie moeten gaan.)
Omdat we zelf ook wel benieuwd waren naar het totaalplaatje hebben we een aantal van de beschermende zeilen opgebonden. Voor het eerst konden we nu het resultaat van een paar weken doorbuffelen van een afstandje bekijken.
Nu is de binnenkant aan de beurt. Eerst de elektriciteitsbuizen op hun plaats maken en de uitstekende delen van de bamboe trellis afzagen, en dan kan daar ook begonnen worden met het smeren van de kleimix met stro.
Twee weken geleden schreef ik hier over nieuwe bewoners op ons landje. Intussen is het al weer tijd voor een update. De toekeh uit de betreffende blog heeft zich niet meer laten zien. Maar toen we op een ochtend de blauwwitte zeilen waarmee we het pleisterwerk beschermen tegen zon en regen optrokken, bleek er een veel grotere jongen achter tegen de muur aan te zitten. Hij was zo vriendelijk om even te wachten tot ik mijn camera gepakt had. Het is goed te zien dat toekehs net als kameleons de kleur van hun omgeving aannemen.
Ook deze toekeh heeft zich niet meer laten zien, maar we horen er nog regelmatig een in de buurt.
Een hele bijzondere buurtbewoner vonden we 's morgens vroeg in Nang Lae, toen we in de auto wilden stappen om naar het landje te rijden. Er kwam een fors insect voorbijvliegen dat neerstreek op de lamjayboom. Ook dit beest wachtte geduldig de komst van de camera af. Het bleek een lantaarnvlieg te zijn; een vreemde naam want het is eigenlijk een cicade-soort. Met zijn lange snuit klopt hij op de bast van de boom tot hij een plekje vindt waar ie zijn snuit naar binnen kan steken om de sappen op te zuigen. In de VS zijn lantaarnvliegen een plaag. Een aantal jaren geleden zijn er een paar meegekomen met een vracht uit China en sindsdien planten ze zich bij gebrek aan natuurlijke vijanden ongehinderd voort en ruïneren bepaalde soorten bomen.
Een vogel die we nog nooit eerder hadden gezien streek vorige week neer in het rijstveld van buurman Ien. Hij liet ons niet echt dichtbij komen, dus we moeten het met een beetje vage foto doen. Het is een Chinese pond heron (Chinese vijver-reiger). We hebben er inmiddels nog een paar gezien.
Groot enthousiasme toen we tegen de avondschemering een kleurrijke vogel op een paaltje langs de zandweg bij ons landje zagen zitten. Mieke herkende het als een Indian roller, ofwel een Indische scharrelaar. We zagen hem de volgende dag ook nog een keertje, maar het is helaas niet gelukt om een goeie foto te maken. Hier vind je meer over deze prachtige vogel.
Soms weten dieren zich wel heel erg onopvallend te maken. Deze kikker, met een heel kort lijf en hele lange benen, moet ergens tegen, of onderaan de muur gezeten hebben, want hij zat ineens in een klodder kleimix die Mieke aan het smeren was. We hebben nog geprobeerd alle smurrie er weer af te spoelen, maar een uurtje later waren de mieren al aan het afbraakproces begonnen.
Een tragisch einde voor deze kikker, maar vermoedelijk toch iets minder tragisch dan dat van het kikkertje dat werd opgeslorpt door een yellow spotted keelback snake. Het gebeurde vlak onder onze ogen, maar als het kikkertje niet zo hartverscheurend had geschreeuwd (je kon het nog horen terwijl het al helemaal in de slang zat) hadden we het waarschijnlijk niet gemerkt. We hadden geen goede camera bij ons, dus het filmpje is niet heel duidelijk.
De slang komt iedere dag weer even kijken. Vandaag liet hij zich uitgebreid fotograferen. Deze soort is weliswaar licht giftig, maar zal niet snel aanvallen of bijten en wordt daarom niet als gevaarlijk beschouwd. Niettemin houden we toch maar respectvol afstand.
O, en deze dikhuidige buurtbewoner liep vandaag mee in de songkran-optocht in Hang Chat.
Op een niet nader te noemen plaats, zeg maar "onderaan", zitten een paar jeukende rode plekken. En dat is mijn eigen schuld. Zoals bijna iedereen wel weet is Thailand een paradijs voor wie op zoek is naar slippertjes. De verleiding om er aan toe te geven loert overal, of beter gezegd, glimlacht overal. Op markten, in winkelcentra, gewoon zo maar ergens langs de snelweg, overal wordt naar je gelonkt: "Ik heb de mooiste", "ik voel het lekkerste", "ik zorg dat je overal komt", "neem mij mee naar je kamer". Zeg daar als man maar eens "nee" tegen.
Natuurlijk zijn de risico's bekend en weet iedereen donders goed dat je je er niet onbeschermd aan moet overgeven. Maarja, als je eerst flink bent opgewarmd en dan hijgend en zwetend ehhh, hoe zeg ik dat netjes... het karwei moet afmaken, dan is het omdoen van beschermende hulpmiddelen wel het laatste waar je aan denkt. Dom, dom, dom.
Dat laatste was ook wat Mieke zei, nadat ik het eerlijk had opgebiecht. Ze heeft de plekken op mijn voeten die geïrriteerd waren geraakt door het werken met de kleimix liefdevol ingewreven met een weegbreezalfje en er pleisters op geplakt. De jeuk is al een stuk minder. Ik zoek nog een bevredigend alternatief voor slippertjes. Laarzen misschien.
