Op een niet nader te noemen plaats, zeg maar "onderaan", zitten een paar jeukende rode plekken. En dat is mijn eigen schuld. Zoals bijna iedereen wel weet is Thailand een paradijs voor wie op zoek is naar slippertjes. De verleiding om er aan toe te geven loert overal, of beter gezegd, glimlacht overal. Op markten, in winkelcentra, gewoon zo maar ergens langs de snelweg, overal wordt naar je gelonkt: "Ik heb de mooiste", "ik voel het lekkerste", "ik zorg dat je overal komt", "neem mij mee naar je kamer". Zeg daar als man maar eens "nee" tegen.
Natuurlijk zijn de risico's bekend en weet iedereen donders goed dat je je er niet onbeschermd aan moet overgeven. Maarja, als je eerst flink bent opgewarmd en dan hijgend en zwetend ehhh, hoe zeg ik dat netjes... het karwei moet afmaken, dan is het omdoen van beschermende hulpmiddelen wel het laatste waar je aan denkt. Dom, dom, dom.
Dat laatste was ook wat Mieke zei, nadat ik het eerlijk had opgebiecht. Ze heeft de plekken op mijn voeten die geïrriteerd waren geraakt door het werken met de kleimix liefdevol ingewreven met een weegbreezalfje en er pleisters op geplakt. De jeuk is al een stuk minder. Ik zoek nog een bevredigend alternatief voor slippertjes. Laarzen misschien.
