Tja, ik moet even over een drempel heen stappen, want ik ben niet zo goed in het geven van complimentjes aan mezelf, maar ik vind gewoon dat het maar eens een keer gezegd moet worden. Ik bedoel, er zijn zo veel mannen die ermee te koop lopen, zeker hier in Thailand, dus waarom zou ik net doen alsof ik op dat gebied niet mee tel? Dus vooruit dan maar, daar gaat ie: ik, ehhhhh, ik doe het met mijn 64 jaar nog erg goed bij de jonge chicks.
"Jaja," denken jullie nu natuurlijk, "dat roepen al die ouwelullen in Thailand, maar kan je dat ook hard maken?" Laat dat nou precies de reden zijn om er over te beginnen. Want zonder dat ik ook maar iets van haantjesgedrag vertoon komen de chicks uit alle richtingen aangestoven, zodra ik me ook maar vertoon. We hebben zelfs hekken rondom het terras gezet, omdat ze anders op mijn schoot gaan zitten en me beletten mijn koffie te drinken. Nou is dat nog tamelijk onschuldig, vergeleken bij wat er gebeurt als ik er in de tuin een tegenkom. Spontaan gaat ze liggen in een wulpse afwachtende houding, midden op het pad zodat ik er niet langs kan. Ze staat niet op voordat ik haar stevig in de nek heb vastgepakt en de rest van haar lijf heb afgewerkt. Dan staat ze geheel bevredigd op, schudt zich uit en loopt verder alsof er niets gebeurd is.
Het moge duidelijk zijn; wisten we vorige week nog niet of we 1, 2 of 3 hennetjes hadden, inmiddels gaan we er vanuit dat het er 3 zijn en dat de dames het ontbreken van een haan menen te moeten compenseren door Mieke en mij te dwingen tot haantjesgedrag. Binnen zekere grenzen willen we daar wel aan toegeven, (enige beloning voor de 2 eitjes per dag is wel gepast), maar dat er ooit kippen hier rondscharrelen met La Poutré-trekjes ligt niet in de lijn der verwachting. We twijfelen nog over het aanschaffen van een haan. Niet dat we het gekraai niet kunnen hebben, maar een al te grote kippenpopulatie willen we nou ook weer niet.
Wie er geen bezwaar tegen zou hebben als we kuikentjes rond hebben lopen is de Pytas Korros, de Indochinese Rattenslang. Deze gladde jongen van zo'n 2 meter lang lust wel een vers kuikentje. Hoewel dat bij ons dus nog niet te halen valt, vertoont hij zich zo af en toe wel. Toen we hier net woonden lag hij op een schapje in de badkamer te zonnen toen ik er binnenkwam. Hij schrok net zo veel van mij als ik van hem en maakte zich snel uit de ... ehhh ... schubben. Gisteren was hij er weer, maar door een niet zo snuggere actie was hij verstrikt geraakt in een netje waar schelpen in gezeten hadden. Hij kon niet meer voor- of achteruit.
Natuurlijk wilden we hem wel bevrijden, maar dan moesten we toch eerst 100% zeker weten dat het inderdaad een ratsnake was. Die is namelijk wel groot, maar ongevaarlijk. Gelukkig zijn er internetgroepen die bijna per omgaande antwoord geven en kregen we de bevestiging al snel, evenals de tip om zijn kop in een buis te stoppen, zodat je veilig het net van zijn achterlijf kan knippen. Dat was echter makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk lukte het mij om hem met een kleedje net achter zijn kop in bedwang te houden, terwijl zuster Mieke uiterst voorzichtig alle draadjes doorknipte. Toen ik hem weer losliet glibberde hij zonder te bedanken het terras over en de struiken in.
'sAvonds realiseerde ik me dat de slang die we zo heldhaftig en liefdevol gered hadden mogelijk de reden is waarom er van de 10 waterschildpadjes nog maar eentje over is. Van de overige 9 hebben we er één dood gevonden maar de andere 8 zijn simpelweg verdwenen. Nouja, die slang dood laten gaan in dat netje, daarvoor zijn we zelf dan weer te netjes. Nu maar hopen dat hij toch een vorm van dankbaarheid ervaart en het laatste schildpadje met rust laat. We zijn in ieder geval blij dat het geen cobra was, zoals laatst onder ons bed zat; het redden daarvan zou echt levensgevaarlijk zijn.
(Voordat we begonnen aan de operatie hebben we nog wel even een camera geïnstalleerd. Hieronder kun je het filmpje bekijken. Mocht je het filmpje hier niet zien, bekijk het dan op youtube: https://youtu.be/laRqKMHEdXc)
Over levensgevaarlijk gesproken: zondag waren we bij vrienden op bezoek en daar zat een krokodil aan de rand van het zwembad. Ik dacht eerst dat het een ongevaarlijke zou zijn, want hij zat er de hele tijd maar stilletjes bij. Toen ik wat beter ging kijken trok ik toch wel even bleekjes weg. Deze krokodillensoort bleek tot de allergevaarlijkste ter wereld te behoren. En met name westerse ouders blijken hun kinderen regelmatig aan dat gevaar bloot te stellen.
De vaart is een beetje uit de blogproductie. Van minstens 1x per week toen we net in Thailand zaten is de frequentie geleidelijk aan wat minder geworden, en nu zit er zelfs al een hele maand tussen twee blogs. Dat heeft natuurlijk alles te maken met dat er steeds minder gebeurt dat voor ons verrassend of nieuw is. Het huis is gebouwd, we zijn behoorlijk gewend aan hoe het hier werkt (of niet werkt) in Thailand en daardoor zijn de blogwaardige gebeurtenissen niet meer zo talrijk als 3 jaar geleden. Jaja, 3 jaar, zo lang zitten we hier inmiddels al.
Minder blogwaardig betekent gelukkig niet hetzelfde als saai. Dagelijks zien we weer verrassende tafereeltjes in de tuin. Zo hebben de kleine duifjes die je hier veel hebt twee bijzondere plekken uitgekozen om te nestelen. Eén paartje zit in een kam bananen die nog aan de struik hangt. Een slimme keuze. De Thaise duiven zijn net als de Nederlandse nogal gemakzuchtig bij het bouwen van een nest. Ze frotten een paar takjes door elkaar en dat moet het dan wezen. Het is een wonder dat zo veel nesten het houden en dat de eitjes er niet doorheen vallen. Wat dat betreft zitten de duifjes in de bananenstruik in een soort luxe villa. De kam bananen vormt een stevige en comfortabel voorgevormde basis voor het frommelnest. Het grote bananenblad erboven geeft een perfecte beschutting tegen de zon en onttrekt het nest aan de speurende blikken van roofvogels.
Het andere duivenpaartje zit in een plant die onderaan de dakrand hangt. Qua beschutting tegen zon en inkijk eveneens een perfecte plek, alleen regent het er iedere ochtend doordat Mieke een slim bewateringssysteem langs de dakrand heeft gemaakt. Maarja, duiven onder je dak, dat hep nie iedereen, dus heeft ze het sproeiertje boven het duivennest dichtgedraaid. De duiven zijn inmiddels aan ons gewend en vliegen niet meer op als we langslopen.
Wat we niet verwacht hadden, maar toch is gebeurd, is dat de toekeh weer twee eitjes naast de voordeur heeft geplakt. Vorig jaar had ze dat ook gedaan, maar daarna heeft ze telkens eitjes achter een van de kasten geplakt. Daar kwamen we onlangs toevallig achter. Van de eitjes naast de voordeur kunnen we de ontwikkeling goed volgen; extra leuk dus.
Het draakje, dat zich tot nu toe voornamelijk in de badkamer en in de planten rond het huis ophield, mag zich sinds een paar dagen officieel "huisdraakje" noemen. Het bivakkeert nu regelmatig binnen en laat zich zelfs uit de hand voeren. Tijdens het voeren krijgt het een bijzondere, feloranje kleur, hetgeen voor deze dieren een teken van aangename opwinding is. (Mocht je hieronder geen video zien, bekijk deze dan hier op youtube.)
Op nieuwjaarsdag werd onze vraag beantwoord of er tussen onze kippen ook hennen zaten, of dat het allemaal hanen zouden zijn. De 10 eieren die we in een hoekje onder het gras verstopt vonden gaven het ondubbelzinnige antwoord dat er minimaal één hen bij zit. We hebben nu het vermoeden dat het alledrie hennen zijn. Vooralsnog hebben we iedere dag een mini-eitje. Ook eten we nu bananen en papaya uit eigen tuin. De mangobomen staan in weelderige bloei. Als al die bloemen mangos worden kunnen we ons er straks ongans aan eten.
En dan nog even wat heel anders: voor een blinde vriendin is Mieke begonnen om gesproken beschrijvingen van ons landje op te nemen. Ze wandelt met haar telefoon rond en spreekt in wat ze zoal om zich heen ziet. Een podcast als het ware. We sluiten vanaf nu elke blog af met een podcast van Mieke. Klik hier voor aflevering 1.
In de blog van gisteren was een video opgenomen van het smakelijk etende huisdraakje. Als je de blog per e-mail krijgt toegestuurd was die video mogelijk niet zichtbaar. Je kunt hem alsnog bekijken op https://youtu.be/hclVXj1hGMY.
