Het zijn de kippen die ons erop wezen dat het bijna Pasen is. Niet doordat ze eieren leggen, dat zou al te simpel zijn, maar doordat ze die verstoppen. Ze zijn er al een week druk mee. Zoals het hoort bij het verstoppen van eieren, doen ze dat stiekem. Alleen gaat dat stiekeme ze niet goed af. Het leggen van een ei is voor de kip, althans voor die van ons, het hoogtepunt van de dag. Als het dier haar ei kwijt is, wordt daar met luid en opgewonden gekakel kond van gedaan. Tot een aantal dagen geleden werden de eitjes op een vaste plek in de ren (waar ze gewoon uit en in kunnen) gelegd, maar sinds één van de dames broeds is geworden houdt ze die plek bezet. Ze zit er de hele dag op niks te broeden, maar dat mag de pret niet drukken. Een broeddhiste pur sang.
Omdat kippen ook vaak luid en opgewonden kakelen zonder daarvoor eerst een ei te hebben gelegd, besteedden we daar eerst nog geen aandacht aan. Tot we eierschalen in de tuin begonnen te vinden. De verdenking was al snel dat Yindee degene was die niet wist dat ze tot Pasen moest wachten met eieren zoeken. Dat vermoeden werd bevestigd toen ik het er met onze viend Phan over had. Hij had Yindee de dag ervoor een eitje zien verorberen. Eieren zijn schaars in Thailand momenteel, doordat men ze na de aankondiging van een lockdown massaal is gaan hamsteren. Volgens een Thais parlementslid komt dat omdat de vrouwen vandaag de dag niet meer kunnen koken doch uitsluitend nog maar gekookte eieren, gebakken eieren en omeletten kunnen maken. We laten die opmerking graag voor zijn rekening.
Om de kostbare eieren niet allemaal door de hond te laten opeten zijn we hier opgeschaald naar een hogere alertheidsfase. Zodra het gekakel begint snellen we in de richting van het geluid, om zo het zoekgebied zo klein mogelijk te kunnen houden. Yindee heeft gelukkig het verband tussen gekakel en ei nog niet gelegd, dus we hebben een voorsprong. En het werkt. We hebben twee vers gelegde exemplaren weten te redden. Pasen kan beginnen.
Thailand doet niet aan Pasen. Toevallig valt Songkran, een van de belangrijkste feestdagen hier, dit jaar gelijk met 2e paasdag. Songkran is het traditionele Thaise nieuwjaar en valt jaarlijks op 13 april. Het is buiten Thailand vooral bekend vanwege de watersmijtpartijen. Dit jaar zal het feest, ehhh, in het water vallen. Zoals het virus door het platleggen van industrieën en verkeer een gunstige invloed heeft op de luchtkwaliteit, kan het hier ook wel eens zorgen voor een Songkran-week met relatief weinig verkeersslachtoffers. Thailand staat in de top van landen met de meeste verkeersdoden en de dagen rond Songkran zijn normaal gesproken de dodelijkste van het jaar.
Wij doen ook niet aan Pasen. De eieren komen dan ook niet in het ontbijt terug. Misschien koken we ze, of we bakken ze, of maken er een lekkere omelet van. Maar toen we ons eenmaal realiseerden dat het feest er onvermijdelijk aankwam hebben we ons toch maar even mit Tränen nieder gesetzt. Eerst even de Widor-variant op het Antwerpse kerkorgel, in de magistrale uitvoering van Peter van de Velde (
https://www.youtube.com/watch?v=rZQ--KHn21A, volume op max), en momenteel klinkt de officiële versie door de nacht over de Thaise rijstvelden. Hoewel er nog een lange lijdensweg te gaan is, houden we het nu toch maar voor gezien. Het is bijna 10 uur; tijd om dit verhaal af te sluiten en naar bed te gaan. Die kruisiging komt morgen wel.
