Rescue bags

Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik ga weer om geld vragen. Een half jaar geleden deed ik dat ook, met de belofte er geen gewoonte van te maken, maar hopelijk herinnert niemand zich dat en los daarvan is er een dusdanig nijpend probleem dat ik mijn belofte wel mag breken. Dat vind ik althans zelf. 

Thailand kent strenge regels voor buitenlanders die hier willen werken. Maar Thailand kent ook een soepele manier van omgaan met regels. Zo werken er heel veel Birmezen in Thailand, vooral in de laagstbetaalde baantjes. Begin 2019 waren er in Chiang Mai ongeveer 167.000. Een groot deel is door de corona-uitbraak hun baan kwijtgeraakt, en daardoor ook hun werkvergunning. Na de gewelddadige staatsgreep in Myanmar en het hardhandige optreden van de nieuwe machthebbers tegen de bergvolkeren in het grensgebied met Noord Thailand zijn er nog grote groepen vluchtelingen bijgekomen. 

De Thaise hulpprogramma's zijn uitsluitend voor Thaise mensen. De Birmezen kunnen er dus geen beroep op doen. Als ze al een beetje spaargeld hadden is dat inmiddels wel op. Er zijn inmiddels al enkele particuliere initiatieven, waaronder dat van de MAP foundation (https://www.mapfoundationcm.org). 

Foto: Map Foundation

Deze non-profitorganisatie zet zich al jaren in voor de Birmese arbeiders in Thailand en ondersteunt deze nu met voedselpakketten. In zo'n pakket zitten vooral etenswaren waaronder 10 kilo rijst, instant noedelsoep, vis in blik, bakolie, maar ook zeep, maandverband en mondmaskers (die hier verplicht zijn buiten). De kosten van één "rescue bag" zijn 570 baht, ofwel zo'n 15 euro.

De actie draait volledig op donaties. Mocht je nog wat vakantiegeld overhebben, dan is dit een dankbare bestemming.  

Rekeningnummer: 504-050441-6
Swift code: BKKBTHBK
Bank: Bangkok Bank
Bank adres: 251-5 Suthep Road, A. Muang, Chiang Mai 50200
Naam: MAP Foundation
Adres: 9/34 Moo 1 Ing Doi Village Liab Klong Chonprathan Road, Chang Phueak Subdistrict, Mueang District, Chiang Mai 50300   THAILAND

Aanvulling

Naar aanleiding van de blog van gisteren meldde iemand dat hij graag wat wilde doneren, maar dat de bankkosten voor het overmaken van een bescheiden bedrag naar Thailand bij zijn bank € 25 bedragen. Het is natuurlijk jammer als er al meer dan één steunpakket opgaat aan het spekken van de bank. Zijn vraag was of daar iets aan te doen is en het antwoord daarop is "ja". 

De oplossing is om het bedrag naar onze Nederlandse bankrekening over te maken, waarna wij het vanaf onze Thaise bankrekening naar de stichting overmaken. Dat hadden we vooraf ook al wel bedacht, maar er niet voor gekozen omdat wij in dat geval kunnen zien wie wat doneert, en ook wie er niets doneert. En dat willen we helemaal niet weten. We willen al helemaal niet dat jullie het gevoel krijgen onder druk gezet te worden om te doneren. (Dan gaat het een beetje lijken op de gang van zaken hier in Thailand, waar de dorpsomroeper laat weten hoeveel iedereen die maand voor de tempel heeft gegeven.) Er zijn heel veel goede doelen en niemand hoeft zich verplicht te voelen om dit specifieke doel te steunen.

Maar al deze bedenkingen laten onverlet dat het financieel wel veel efficiënter is. 

Dus wie dat handig vindt kan haar of zijn donatie ook sturen naar onze rekening bij de Triodosbank:

NL89 TRIO 0198 3335 60
T.n.v. M.J.A.E. Kupers en/of F.C. La Poutré, Engelmanstraat 11, 6086 BA Neer

Geef je de voorkeur aan rechtstreeks overmaken naar de stichting, dan is dat natuurlijk ook prima. En wil je niets doneren, dan is dat ook goed. 

Zo, en nu houden we weer even op met bedelen. 

Vlucht gemist

We zijn weer in Nederland. Er waren wat zaken te regelen en er was wat familie te bezoeken, dus het moest er weer een keer van komen. De afgelopen week hebben we allerlei bezoekjes afgelegd. De komende 2 weken wilden we daarmee doorgaan en ook wat musea bezoeken. Maarja, dat het zó snel zou gaan met het water, dat had niemand verwacht. Okee, we wisten dat de zeespiegel aan het stijgen was en dat dat uit de hand zou lopen als we geen drastische maatregelen namen, maar het ging nog wel jaren duren voor het zover was, zo hadden de deskundigen berekend.

Maar het water vordert sneller dan iedereen verwacht had. Enkele belangrijke steden zijn al overspoeld en het duurt niet lang meer of het hele land is in handen van de zee. Als we nog terug naar Thailand willen moeten we meteen gaan. Schiphol staat al onder water, net als Rotterdam, het nog altijd niet geopende Lelystad en Groningen. Alleen het vliegveld van Maastricht lijkt nog operationeel te zijn. We zien op het nieuws dat veel landen vliegtuigen naar Maastricht sturen om hun mensen te evacueren. Ook vanuit Thailand zijn vliegtuigen onderweg. 

We zijn niet de enigen die onderweg zijn naar het zuiden. De wegen staan vol met zwaarbeladen auto's, maar er gaan ook mensen lopend of fietsend over de snelweg. Sommigen klimmen op onze huurauto om zo mee te kunnen liften. Het gaat letterlijk stapvoets. Na meer dan een dag komen we eindelijk in de buurt van het vliegveld. Het water staat intussen al tot in Roermond. De chaos is groot. Iedereen wil naar binnen. Mensen zijn over de hekken geklommen en staan op de landingsbaan. Ze klimmen op een taxiënd vliegtuig, dat daardoor niet kan opstijgen. 

Na een paar uur slaagt een Thais vliegtuig erin om te landen. Een groep militairen springt eruit en begint de mensen met geweld van de landingsbaan en van het vliegveld te verwijderen. Ze leggen een cordon om het complex met een checkpoint waar iedereen die naar binnen wil langs moet. Op wonderbaarlijke wijze weten we na een paar uur dringen het checkpoint te bereiken. We laten onze Thaise visa en alle benodigde inreispapieren zien, ons Thaise rijbewijs, de documenten die aantonen dat we er al 5 jaar wonen en dat we er een huis hebben. Maar we worden teruggestuurd. "Only Asians" krijgen we te horen.

In Bangkok wordt intussen gedebatteerd over de situatie in Nederland. Sommige partijen vinden dat de regering de situatie onderschat heeft, maar het kabinet bestrijdt dat met het argument dat werkelijk niemand de ongekend snelle opmars van het water kon voorzien. Het land heeft weliswaar veel dijken, maar toen het puntje bij paaltje kwam hebben die het water niet kunnen tegenhouden. Deskundigen hadden gedacht dat er zeker een paar weken nodig waren om de dijken te verslaan.

Er ontstaat een debat over wie er wel en wie niet toegelaten zou moeten worden. Iedereen die in Thailand belasting betaalt, vindt de regering. Andere partijen vinden dat iedereen die een band heeft met Thailand toegelaten moet worden, maar weer andere partijen zeggen dat de landen in de regio de opvang maar moeten regelen. Belangrijk is in ieder geval dat misbruik wordt voorkomen, dus mensen die naar Thailand willen moeten wel de vereiste papieren en persoonsbewijzen kunnen laten zien.

We hebben zo goed en zo kwaad als het ging geprobeerd wat te slapen in een weiland en gaan het dan nog maar een keer proberen. We hebben geluk: er staan nu mensen die ook Engels spreken bij het checkpoint. We leggen de situatie uit, er wordt begripvol geknikt en naar de papieren gevraagd. Blij pak ik mijn tas, om vervolgens te moeten constateren dat de map met documenten er gisteren in het gedrang blijkbaar uit is gevallen. Het water staat nog zo'n 500 meter van het vliegveld. 

Ik word wakker in mijn comfortabele bed in een piepklein huisje op het Thaise platteland.

Engel

Er wordt gedemonstreerd in veel Europese steden. Demonstranten vinden dat de vaccins ze worden opgedrongen en dat hun vrijheid beperkt wordt. Er wordt ook gedemonstreerd in Bangkok. Demonstranten vinden dat het vaccineren veel te traag gaat. In thailand vallen momenteel de coronaklappen, nadat het land het eerste coronajaar behoorlijk buiten schot is gebleven. De regering sloeg zichzelf daarvoor graag op de borst, maar nu het alsnog mis gaat valt het op dat punt wat stil. Waar ook geen concreet zicht op is zijn de economische gevolgen voor de Thaise bevolking. Wie zijn of haar inkomen met toerisme-gerelateerd werk verdiende heeft al anderhalf jaar niet of nauwelijks iets verdiend. Er is een bescheiden ondersteuningsprogramma geweest, waarbij mensen 3 maanden 5000 baht (zo'n 140 euro) konden krijgen. Dat is ongeveer een half minimumloon hier. Veel werkers gingen terug naar hun geboorteregio op het platteland, waar in ieder geval nog onderlinge solidariteit is en men weet wat er in de natuur aan eetbaars te vinden is.

Dat de lockdowns en het stilvallen van het toerisme rampzalig uitpakken blijkt wel uit enkele onthutsende statistieken. Zo is het aantal zelfmoorden vorig jaar met ruim 10% gestegen. Minder vergaand, maar niettemin ook dramatisch is het aantal schoolverlaters. Onder de jongere leerlingen, voor wie in principe leerplicht geldt, is dat momenteel 20%, onder oudere maar liefst 48%. Hoewel de school zelf gratis is, zijn er wel kosten voor leermiddelen, uniformen, vervoer en schoolmaaltijden. Het gaat in het gunstigste geval om zo'n 5000 baht, maar wie zonder werk zit kan zelfs dat niet ophoesten. 

Nu het aantal besmettingen weer toeneemt zie je dat ook terug op straat. Hier in Lampang is geen lockdown en de winkels en restaurants mogen open zijn, maar de mensen gaan zo min mogelijk de straat op. Het is uitzonderlijk rustig in de stad. Vanavond wilde ik even een maaltje halen op de zondagmarkt in Hang Chat, maar die bleek helemaal afgelast te zijn. Normaal gesproken staan daar mensen maaltijden te verkopen voor een euro, of lekkere kokossnacks voor 2 kwartjes. Op die manier scharrelen ze een beetje inkomen bij elkaar, maar dat lopen ze nu mis. 

Tegen de achtergrond van de situatie hier lijkt het nieuws uit Nederland soms volkomen misplaatst. Inderdaad, je kan niet naar een festival, maar dat konden de meeste Thai vóór corona ook al niet, nog los van het feit dat er nauwelijks festivals zijn. Klopt, je moet de lessen online volgen, maar je kunt in ieder geval lessen volgen en wordt niet door je ouders van school gehaald. Ja, de vaccinatie ging chaotisch, maar het grootste deel van de mensen is intussen toch maar wel mooi gevaccineerd. In Thailand is nu ongeveer 6% van de mensen geprikt. Waarom dat er zo veel minder zijn dan in Nederland kan ik niet beter uitleggen dan dat een cartoonist dat in Trouw heeft gedaan.

Met zo weinig vaccinaties is Thailand eigenlijk een droombestemming voor Willem Engel. Hij kan hier ook volop gezondheidsmedewerkers fotograferen en filmen en de beelden online zetten. Ik las dat hij opgeroepen had om GGD-medewerkers te filmen en dat die laatsten zich daardoor bedreigd voelen. Hier doet niemand moeilijk over zoiets. Dat heeft ook geen zin, want iedereen loopt hier te filmen en fotograferen. Politiemensen maken na een arrestatie foto's van elkaar met de arrestant, of selfies bij het uitdelen van een boete. De foto hieronder is van de reconstructie van een moord; op de voorgrond de verdachte, wiens naam ook gewoon voluit in de krant staat, en daarachter politiemensen en andere officials die volop aan het fotograferen en filmen zijn. Het enige wat je hier kunt doen tegen verspreiding van je beeltenis is je er niet aan ergeren.

Foto: Bangkok Post

Intussen blijft de toekomst voor de Thai ongewis. Op een paar plaatsen wordt voorzichtig geëxperimenteerd met het binnenlaten van toeristen. Maar daar zitten zo veel voorwaarden aan dat het voorlopig nog geen storm zal lopen. Volgens de premier zou het land in oktober weer helemaal open kunnen, maar dat zei hij voordat de besmettingscijfers dramatisch begonnen te stijgen. In Nederland begint alles geleidelijk aan weer een beetje op gang te komen. Nog even en het land kan zijn hoge notering in het bijdragen aan de global warming weer innemen. Met trots natuurlijk, want het virus hebben we eronder. En natuurlijk zijn we ook zeer begaan met de landen in Azië en Afrika die nog nauwelijks hebben kunnen vaccineren. Zolang we tenminste wel naar festivals kunnen.