Ik laat me ook niet onbetuigd en sla terug met de bosmaaier. "Aggut", hoor ik jullie nu denken. "Kruidje-roer-me-niet, dat is toch dat schattige plantje dat zo leuk haar blaadjes dicht vouwt als je ze aanraakt?" Dat klopt, maar laat dat schattig maar weg. Achterbakse loeders zijn het. Een beetje op het gevoel spelen: "o, alsjeblieft, roer me niet", en zielig je blaadjes dichtvouwen als je ze per ongeluk toucheren, dat kunnen ze goed. Maar intussen wel stekels maken die door je schoenen heenprikken, en overal in de tuin de grond uitschieten, zelfs waar verder niks groeien wil. De etterbakjes zijn zo'n beetje de enige die het ook in de droge tijd goed doen. Ze weten dat je dan een lange, diep gaande wortel nodig hebt, en gniffelen om het feit dat ze daardoor niet uit de grond te trekken zijn, los van dat niemand ze aan wil pakken met al die stekels.
De huftertjes zijn echter nog veel laagbijdegrondser dan mijn bosmaaier. Dat zag ik pas toen ik gras ging maaien. Het krmn-tje heeft zich ontwikkeld tot een bodembedekker. Lekker verstopt tussen het hoge gras kan het zo nietsvermoedende wandelaars prikken. Nu moest ik zo laag maaien dat de kluiten me om de oren vlogen. Na afloop was er helaas niet dat euforische gevoel van de eerste keren. Niet alleen omdat ik alleen maar af kan wachten wat dat k..kruidje nu weer voor verrassing in petto heeft, maar ook omdat ik bij een van mijn machtige maaibewegingen een nest met twee eieren blootlegde. Waarschijnlijk van het kiekhier-vogeltje. Dat is niet de officiële naam van dit kievit-achtige beestje, maar zijn roep klinkt als kier hier, kiek hier, kiek hier, dus we hebben ze maar zo gedoopt. Dan zie je maar wat je als stoere strijder tegen stekeligheden allemaal teweeg brengt. Ik heb de eitjes liefdevol toegedekt en mijn bosmaaier beschaamd opgeborgen.
De kruidje-klojos heb ik intussen laten weten dat dit geen vrijbrief is om weer voluit te gaan lopen groeien. Als ze zich weer laten zien gaat onverbiddelijk het mes erin, kiek-hier-eieren of niet. Ze zullen weten wie de baas is.
Intussen zijn we met het huis ook weer een paar stappen verder. De ramen en deuren zitten erin en we hebben een constructie gemaakt om de ramen, waarvan de scharnieren aan de bovenkant zitten, open te laten staan.
Aan de oost- en de zuidkant hebben we een extra constructie van bamboe laten maken met een grasdakje erop. Dat moet meer schaduw geven op de veranda's en voorkomen dat de zon het huis teveel raakt. Dat laatste zou tot een warmer binnenklimaat leiden en dat willen we niet.
Korte impressie op youtube
