De beheerder van Thailandblog vroeg ons of hij blogs van ons mocht overnemen, en dat vonden we goed, als we tenminste vooraf even een berichtje krijgen zodat we per blog kunnen checken of er geen al te persoonlijke zaken in staan. Als lezers van onze blog hebben jullie tot nu toe vooral allerlei positieve verhalen te zien gekregen. Na mijn inleiding hierboven zal het niemand verbazen dat de ervaringsdeskundigen zich af en toe roeren in de reacties op onze blogs, hoewel we gelukkig merendeels positieve reacties krijgen.
Vandaag wil ik de ervaringsdeskundigen eens even in het zonnetje zetten. Ze hebben namelijk helemaal gelijk. Het is hier echt niet louter rozengeur en maneschijn. De ellende begon eigenlijk al in Chiang Dao, waar we een bijennest boven de deur van ons tijdelijke verblijf hadden. "Om 6 uur zijn ze weg" stelde de verhuurder ons gerust, zonder erbij te zeggen dat ze de volgend ochtend om 6 uur weer terug waren.
In het huurhuis dat we daarna betrokken ging de stroomvoorziening de eerste avond al stuk, en de nieuwe boiler die "dinsdag" zou komen was er nog steeds niet toen we na twee maanden naar Nang Lae vertrokken. In Nang Lae is overigens de boiler aangevreten door beessies, dus hier is ook geen warm water. Warm weer is het wel. Een paar weken geleden was het nog 40 graden. Nu is het rond de 33, maar omdat de luchtvochtigheid hoog is voelt het als meer dan die 40 graden van een tijdje terug en zitten we volop te zweten.
Dan "ons" landje. Eerst bleek al dat het niet het aangewezen lapje was, maar het stuk grond ernaast. Nadat al snel begonnen kon worden met het graafwerk bleek het regenseizoen er dit jaar extra vroeg zin in te hebben en ligt het werk als gevolg van de nattigheid al een paar weken stil. Intussen zitten we in een huurhuis in Nang Lae dat langzaamaan begint te ontbinden. Tegelvloeren kraken en tegen een betegelde wand aanleunen is onverstandig. We hopen dat de plafonds het houden totdat we weer vertrekken. Vorige week begon er een waterleiding te lekken, gelukkig niet te hard, maar de te hulp gesnelde klusjesman had helaas geen ervaring met de zwarte waterleidingbuizen; hij werkte altijd met blauwe. Nooit meer iets van hem vernomen.
Toen we vrijdag terugkwamen van een etentje met de buren stond de kelder blank. De put waar het water in moet worden opgevangen was vol en de pomp die erin staat doet het niet. De airfryer, het enige elektrische keukenapparaat dat we uit NL hadden meegenomen, stond op de grond in het water, en een paar pannen dobberden vrolijk rond. Buurman kwam te hulp met zijn dompelpompje, maar de volgende ochtend, toen het weer licht was, konden we constateren dat het water dat uit het pompje kwam weer rechtstreeks terug de kelder was ingestroomd.
Kortom: het leven hier is een en al ellende en tegenslag. Dus, ervaringsdeskundigen, jullie hebben helemaal gelijk. Vanaf nu hoeven jullie waarschuwingen en adviezen niet meer onder onze blogs geschreven te worden: we zijn nu zelf ervaringsdeskundigen.
Overigens hebben we het hier nog altijd reuze naar de zin. Ook in Nederland zat het soms mee en soms tegen. Hier in Thailand is een koude douche meestal aangenaam lauw. Het landje dat uiteindelijk het juiste bleek te zijn ligt hoger dan het verkeerde landje en dat is alleen maar gunstig. De waterleiding is even spontaan gestopt met lekken als hij was begonnen, en het zelf aangeschafte dompelpompje heeft de kelder weer droog gekregen. Nu hopen dat de airfryer het nog doet. Zo'n ondergelopen kelder zorgt trouwens weer voor verrassende en gezellige nieuwe huisgenoten.
Het grondwerk gaat langer duren en misschien kunnen we daarom pas veel later beginnen met bouwen. Het huurhuis is niet echt onze keuze, maar we wonen goedkoop, en tot ons eigen huisje klaar is, kunnen we gewoon voor een prikkie hier blijven zitten. Je kunt gaan zitten mokken, of alles wat niet loopt zoals je wilt aan het land wijten, of je kunt de zaken nemen zoals ze komen en genieten van alles wat wél goed gaat. Want dat is gelukkig veruit het meeste.
