Maarja, het is begin september en wat er de laatste dagen telkens gebeurt, gebeurt ook vandaag. Donkere wolken pakken zich samen en halverwege Hang Chat en Lampang barst het los. Met bakken valt het water uit de lucht. In Lampang staan grote delen van de straten blank en het verkeer rijdt langzaam, fonteinen producerend, de stad door. Geen weer voor een wandeling over de markt dus, maar gelukkig is daar altijd nog Sushi Town. Geen grote all-you-can-eat-Japanner, maar een klein Japans eettentje dat we bij toeval een paar weken geleden vonden in een achterafstraatje. 7 baht voor een sushi, daar kan je je nog eens aan te buiten gaan. En Carin is ook wel voor Japans eten te vinden.
Carin en Mieke zijn trouwens ook wel voor een biertje te vinden. Ik protesteer maar niet, want bij een democratische stemming over wie vandaag de bob is maak ik bij voorbaat weinig kans. Helaas, helaas, Sushi Town verkoopt geen bier. Maar dan maken we meteen kennis met een verschijnsel in de Thaise horeca dat in Nederland ondenkbaar zou zijn. Het Sushi Townmeisje verwijst ons naar de buren, een eettentje dat allerlei wafels verkoopt. Carin gaat op verkenning en komt even later terug met slecht en goed nieuws. Het slechte nieuws is dat er ook bij de buren geen bier verkrijgbaar is; het goede nieuws is dat ze wel aantrekkelijke cocktails verkopen en dat ze die maar heeft besteld. Besteld? Ja, besteld. De buurman komt de bestelling even later gewoon afleveren. Daar maken ze hier helemaal geen probleem van. We hadden ook gerust ons eigen biertje mee mogen nemen.
 |
| Buurman bezorgt de cocktails |
De felgekleurde cocktail van Mieke smaakt een beetje naar listerine, het mondspoelwatertje. Echt goed voor de tanden is het waarschijnlijk niet, want er zit de nodige suiker in en er drijft een bolletje roomijs bovenop. Het water dat ik als bob besteld heb blijkt nog niet zo'n slechte keuze.
Als we uitgegeten zijn is het opgehouden met regenen en doen we toch nog maar even de avondmarkt. Ook dat is mooi aan Thailand in september: na een regenbui is het niet meteen veel te koud geworden, maar gewoon aangenaam gebleven. Het is vrij rustig op de markt, maar iedereen heeft ondanks de regen wel gewoon zijn kraampje opgebouwd. En zie ik dat nou goed? Is dit echt wel Thailand????
Een ijsje met hagelslag, daar zwicht ik als Nederlander natuurlijk meteen voor. Ik bestel de kleinste beker. De beker wordt onder een plastic apparaat gezet dat flink begint te schudden. Als het uitgeschud is zit er een flinke berg substantie in en op de beker. Dan worden er allerlei knijpflessen gepakt en over de substantie gespoten. Die trekt zich nu geheel in de beker terug. Ten slotte mag ik twee bakjes aanwijzen waaruit iets geschept kan worden dat aan de beker wordt toegevoegd. De hagelslag dus. En de rest ziet er dusdanig kunstmatig uit dat ik als tweede maar voor de cornflakes kies. (Pas achteraf bedacht ik dat ik ook twee keer hagelslag had kunnen nemen.)
De eerste hap: de smaak van condensed milk overheerst. De eerder genoemde substantie blijkt schaafijs te zijn. De hagelslag en cornflakes zijn heerlijk. Als die op zijn verdwijnt het bekertje onopvallend in een afvalbak.
Ook het bier gaat nog lukken vandaag. Carin's vader, die bij ons in het dorp woont, is neergestreken in een pub in Lampang en na de marktwandeling schuiven we daar nog even aan. Mieke heeft inmiddels vrijwillig het bobschap op zich genomen. En zo kon iedereen aan het eind van de avond weer blij en tevreden terugkijken.
