Pong veegt. Sinds we vorige week in het
gastenverblijf van Pong en Judith zijn getrokken is dit één van de
geluiden die het eerst vertrouwd zijn geworden. Pong woont in een
mooi, oud, traditioneel teakhouten huis-op-palen in de groenste wijk
van Lampang, en zijn prachtige tuin wordt met ongeloofelijk veel
Liefde en Aandacht verzorgd. Het vegen van de oprit, die helemaal van
de voor- naar de achterzijde van het perceel loopt, toch zeker wel
zo'n honderd meter, is daar een vast onderdeel van. Het wordt als een
dagelijks ritueel uitgevoerd, meestal aansluitend aan een aantal
andere rituelen die 's ochtends om een uur of vier al beginnen. Met
een meditatie van een uur, waarna hij op zijn renfiets springt en,
een beetje afhankelijk van het weer, zo'n 40 tot 80 kilometer fietst,
soms zelfs meer, vaak met één of meer vrienden.
Wanneer hij terugkomt van zijn
fietstocht is daar zijn bezem. In zijn wielrennersoutfit, inclusief
helm, neemt hij die onmiddellijk ter hand en tsjiet tsjiet tsjiet
tsjiet (zo ongeveer klinkt het), daar gaat hij van start. Aan het
begin van de oprit, waar wij hem alleen nog maar kunnen horen en nog
niet zien. Wat al snel opvalt is de regelmaat. Als je wat beter
luistert hoor je nog meer. Doelbewustheid. Toewijding. Rust.
Plezier. Geluk....
Na verloop van enige tijd komt Pong in zicht. Het beeld bevestigt wat ik met mijn oren al waarnam.
Na verloop van enige tijd komt Pong in zicht. Het beeld bevestigt wat ik met mijn oren al waarnam.
Wanneer ik wat langer en beter naar hem
kijk begin ik het te snappen: Pong mediteert.
Hij groeide op in een Boeddhistisch
klooster, waar hij ging wonen toen zijn moeder stierf. Dat was toen
hij ongeveer drie jaar oud was. Tot zijn 17e woonde hij daar, en had
er een gelukkige jeugd. Hij beschrijft de abt van het klooster als
een liefhebbende vader, die hem heeft geleerd hoe hij een goed mens
kan zijn. Die hem alle voor hem zo belangrijke normen en waarden
bijbracht, waar hij in de loop van zijn leven steeds opnieuw de
vruchten van plukte. Die lessen respecteert hij, nu hij de zeventig
al even gepasseerd is, nog steeds. Ze zijn in zijn persoonlijkheid
ingebed, en Pong is één van die mensen die hun persoonlijke
overtuigingen en levensvisie ook daadwerkelijk uitdragen en Leven.
Dienstbaarheid is één van de in het oog springende kwaliteiten van
Pong, en je kunt voelen hoe het iets-doen-voor-een-ander hem oprecht
vreugde schenkt. Zo ook het schoonhouden en opruimen van zijn
leefomgeving, waarmee we weer terug zijn bij het Vegen. Pong veegt
niet, hij Veegt. Het Vegen dient naast het opruimen van zijn tuin
een hoger doel...
Ik weet niet hoe Pong mediteert. Met
welke intentie, of in welke meditatieve staat hij verkeert als hij
Veegt. Er zijn vele verschillende vormen en technieken, en vele
verschillende niveaus waar ik niet eens weet van heb.
De aanblik van Pong's Vegen maakt dat ik mijn eigen vegen eens wat anders ga benaderen. Ik veeg namelijk het stukje oprit dat voor 'ons' huisje langs loopt, tot aan de achterzijde van het perceel, en af en toe ook het stukje van de weg tussen het perceel en de Wang rivier. Als ik het tegen Pong zeg weet ik zeker dat hij niet wil dat ik het doe, maar ik voel me bezwaard als ik alles aan Pong overlaat nu wij hier logeren, dus doe ik het zonder overleg. Mogelijk ontneem ik hem daarmee een deel van de mogelijkheid goed Karma te verwerven, maar dat is dan maar zo. Als sympathisant van de Boeddhistische levensvisie probeer ik daar maar zo'n beetje een middenweg in te bewandelen, anders kom ik daar toch nooit echt uit.
De aanblik van Pong's Vegen maakt dat ik mijn eigen vegen eens wat anders ga benaderen. Ik veeg namelijk het stukje oprit dat voor 'ons' huisje langs loopt, tot aan de achterzijde van het perceel, en af en toe ook het stukje van de weg tussen het perceel en de Wang rivier. Als ik het tegen Pong zeg weet ik zeker dat hij niet wil dat ik het doe, maar ik voel me bezwaard als ik alles aan Pong overlaat nu wij hier logeren, dus doe ik het zonder overleg. Mogelijk ontneem ik hem daarmee een deel van de mogelijkheid goed Karma te verwerven, maar dat is dan maar zo. Als sympathisant van de Boeddhistische levensvisie probeer ik daar maar zo'n beetje een middenweg in te bewandelen, anders kom ik daar toch nooit echt uit.
Vanochtend werd het dus meditiatief vegen. Ik ben begonnen met een eenvoudige oefening in dienstbaarheid en dankbaarheid, door al vegend in mezelf een mantra 'thank you thank you thank you thank you' uit te spreken, en daarbij het passende gevoel in mezelf te zoeken. Al snel had ik een regelmaat te pakken die goed aanvoelde. Later heb ik mijn aandacht verschoven naar enkel bewust aanwezig zijn en simpelweg observeren. Elke opkomende gedachte veegde ik met mijn bezem aan de kant totdat er geen meer opkwamen. Verdomd, wat kan vegen fijn zijn, ik had de hele godganse straat wel kunnen doen!
Daarom Veegt Pong dus. Met zoveel
Liefde en Plezier. Dag in dag uit. Zijn lijf veegt, zijn brein stuurt
de boel aan, en Pong Zelf? Ik verdenk hem ervan dat hij Elders en
Overal verkeert, en waar dat dan ook moge zijn, het is er vast en
zeker goed toeven!
