05 mei 2018

Sushi en drollen

Goed nieuws dat de lezers drie weken hebben moeten wachten op een nieuwe blog. Dat betekent namelijk dat we lekker bezig zijn. Nadat de buitenmuren klaar waren zijn we, het zal geen verrassing zijn, met de binnenkant verder gegaan. We hebben inmiddels de slag te pakken en de te pleisteren oppervlakte is iets minder dan buiten, maar doordat aan de binnenkant de bamboe trellissen staan zijn er wel meer oneffenheden te overbruggen. De eerste laag op de binnenmuur bestaat uit door Mieke gedraaide drollen van klei, zand, lime en stro. Die worden in de grote gaten gedrukt.


Met de tweede laag, waarin de stro is vervangen door rijstkaf, worden de grootste oneffenheden in de muur weggewerkt. De trellissen zijn nog wel zichtbaar, maar steken op de meeste plaatsen niet meer ver uit. De muur wordt overigens niet heel strak: net als aan de buitenkant mag hij ook binnen gerust een beetje golven. 


Intussen hebben we, na enige twijfel over wat nou de beste oplossing was, toch definitief gekozen voor zonne-energie als electriciteitsbron. In eerste instantie konden we geen leveranciers vinden die blijk gaven van verstand van zaken. Hun adviezen leken volledig uit de lucht gegrepen. Daarom besloten we toch maar een aansluiting op het electriciteitsnet te nemen. Dat werkt hier heel anders dan in Nederland. Daar betaal je een vast bedrag om aangesloten te worden, waardoor het niet uitmaakt hoe ver je van een bestaand aansluitpunt zit. Hier in Thailand betaal je alle kosten voor de aanleg vanaf het aansluitpunt tot aan je huis. Als je pech hebt vindt de electriciteitsmaatschappij dat de stroom van ver weg moet komen en dat er nog een extra transformator moet worden geplaatst. Zeker als er buitenlanders bouwen wil dat nog al eens het geval zijn. Buitenlanders hebben namelijk onbeperkte financiële middelen, en bovendien geen alternatieven, dus men kan vragen wat men wil. Wij hadden pech. De prijs die gevraagd werd zou betekenen dat de totale bouwkosten ongeveer verdubbeld werden. De electriciteitsmaatschappij heeft echter ook pech. Zij dacht op onze kosten een nieuw gebied te kunnen ontsluiten, maar dat gaat dus niet door. Na een ultieme zoektocht vonden we alsnog een ervaren leverancier van zonne-energiesystemen. Volgende week komen de panelen op het dak. Binnen houden we alvast rekening met de te maken aansluitingen.


Omdat pleisteren behoorlijk zwaar werk is en wat afwisseling het werk (nog) leuker maakt, zijn we ook al wat dingen in de tuin aan het doen. Er verschijnen al de nodige planten en boompjes. "Even" in de grond zetten is er overigens niet bij. De grond is hier k(l)eihard. Om een gat te graven moet je die eerst met een houweel stuk hakken, waarna je met een hak het gat wat groter kunt maken en de grond eruit scheppen. Om die reden zie je hier heel veel planten in potten staan. Ook bij ons is dat het geval. De planten die wel in de volle grond komen, staan in ringen of in potten waar we de bodem uitgeslepen hebben. Dan nog moet de toekomst leren of ze het gaan redden. We hebben in ieder geval al kennisgemaakt met een onooglijk kevertje dat de bladeren van bepaalde planten op komt vreten. Eerst was het een raadsel wat voor beest nou precies de planten vernaggelde. Er was namelijk niets te zien, behalve de aangevreten bladeren. Uiteindelijk bleek de boosdoener zich alleen 's nachts te vertonen. Nu afwachten of we hem de baas kunnen worden.
Na het hakken van een paar gaten bewijst de coldtub zijn waarde.


Over beessies kunnen we trouwens wel blijven schrijven. Onlangs werd er bij ons huurhuis in Nang Lae op de muur geklopt. Dat was vreemd, want we zitten op de eerste verdieping. Mieke ging kijken met de zaklantaarn en betrapte een toekeh die een slang gevangen had. Waarschijnlijk heeft de toekeh de slang tegen de muur van het huis geslagen om hem dood te krijgen. Er zijn meer dieren die dat doen. Het schattige ijsvogeltje slaat de visjes die het vangt ook dood tegen een tak. De toekeh bleef gelukkig geduldig wachten tot we de camera gehaald hadden. In het licht van de zaklantaarn leverde dat zo maar een prachtig plaatje op.


Tijdens een speutocht naar een Japans restaurantje kwamen we langs een eettentje dat twee leuke bamboe sala's had staan. Een sala is een overdekt terrasje met bankjes dat veel mensen hier in hun tuin hebben. We hebben gevraagd naar de leverancier en inmiddels is ook onze sala geplaatst.


Aan de mannen die het geval kwamen plaatsen vroegen we of ze ook een terrasje op het water konden maken, waar we vanuit de sala op konden lopen. Dat konden ze wel, en een week later werd ook dat afgeleverd. Tot onze verrassing hadden ze geen terrasje op palen gemaakt, maar een drijvend geval. Een leuk voorbeeld van hoe een misverstand ook gunstig kan uitpakken. Zo'n drijvend terrasje is namelijk veel leuker. 

En ja, je ziet het goed... er liggen twee honden op het vlot. Vandaag (4 mei) is Yindee bij ons komen wonen. Tibbe is nog wat afwachtend, maar heeft er ook al mee gestoeid. Dat gaat wel goedkomen dus.

O, en dat Japanse restaurantje waar ik het eerder over had hebben we nooit gevonden. Gelukkig kenden we al een goeie sushi-tent, die ook sang klab baan (=afhaal)service biedt. Zo konden we dus in eigen sala sushi eten.

 

Op https://www.flickr.com/photos/135094751@N06/albums/72157693523715215 zijn nieuwe foto's van de werkzaamheden te zien. En op https://www.flickr.com/photos/135094751@N06/albums nog veel meer foto-albums.