Vogels en verhuisplannen.

't Is een uur of vijf, golden hour. Rondom het huisje heerst een bepaalde rust die bij deze tijd schijnt te horen. De vogels fourageren niet, maar zitten relaxt te kwebbelen, te kwekken, te fluiten, te tokkelen, te zingen in de boomkruinen waar ik vanaf onze veranda zó in kijk. In de verte nog veel meer geluiden. Het hoge pokpokpokpokpokpokpokpokpok van de vogel met de passende naam 'Coppersmith' ( https://www.youtube.com/watch?v=CIKPPdI2ylo ), een Wielewaal, een Greater Cougal (https://www.youtube.com/watch?v=9PQ1a-K5oJU) en een hele zwik vogels waarvan ik de naam niet ken, en geluiden waarvan ik niet weet welke vogel ze maakt. Ik mis spullen die in de opslag zitten. Zoals de veldgids Zuidoost-Aziatische vogels... Gelukkig ken ik er nog een aantal van vorige reizen naar Azië, en sommige vogels vind ik via google.

Vandaag zou de stroom naar ons huisje worden getrokken vanaf het punt waar ze vorige week gebleven waren. Niet dus. We doen het nog maar met de zonne-energie, dat is tot nu toe ook prima gelukt, alleen de aanschaf van een koelkast blijft daarmee nog even een nutteloze. Nou blijken die stroomdraden die ze vorige week vanaf de weg naar boven hebben getrokken wel al een aantrekkelijk doel te dienen: zojuist landde er een hele troep Bee-eters op en ze zitten er nog steeds met elkaar te beppen! Móói! Knalgroen met een gele keel en roodbruin kopje. Spectaculair! Ik heb ze hierboven nog niet eerder gezien dus dat is het cadeautje van de dag.... (https://www.youtube.com/watch?v=SDoE1grf86w)

Ik ben benieuwd hoe lang we nog van dit spectaculaire plekje gaan genieten. Na drie weken wordt al duidelijker waarom het op langere termijn niet 'ons' plekje zou kunnen worden. Van meet af aan was in elk geval al duidelijk dat er geen mogelijkheden zijn er iets leuks bij te bouwen. En dat willen we toch wel heel graag, al is het maar om een mooie bestemming te creeëren voor de ammonieten en geodes die we in de opslag hebben zitten. De grond die er wél is is voor ons plattelanders nauwelijks begaanbaar omdat het een erg steile helling is.
Een ander punt is dat het huisje een hoog vakantiehuisjesgevoel blijft geven. Ik moet aan mijn mamaatje denken, die over het verzorgingshuis waar ze woonde altijd zei dat het een goed huis was, maar dat het nooit een thuis zou worden. Nou, zoiets dus. Het potentiële thuisgevoel ontbreekt. Ook al weten we dat we dat thuisgevoel in hoge mate zelf creëren, het potentieel daartoe moet wel voelbaar zijn. Enerzijds voelt dat niet zo omdat het te klein is om onze spulletjes hierheen te laten komen, anderzijds omdat we al weten dat we er niet permanent kunnen blijven wonen omdat het vooralsnog niet te koop is. Tot slot baart de steile weg hierheen ons toch wel een beetje zorgen. Nu gaat het nog redelijk, maar of dat in de regentijd ook zo zal zijn? We vinden het een beetje een eng idee... En dus zijn we al aan het rondvragen naar een alternatief. Er zit alweer van alles in de pen, dus wordt vervolgd! Maar vooralsnog genieten we van de ongeloofelijk mooie ligging en de natuur om ons heen!