We zijn nog geen twee weken weg uit
Maashees, maar het lijkt al zoveel langer. Misschien omdat we het zo
'druk' hebben gehad met allerlei inburgeringszaken...
We zijn na aankomst in Bangkok al snel
doorgereden naar Lampang. Zó leuk om Hub en Noi op te zoeken, en om
bij Lorenza te logeren. Hub en Noi hebben ons het huisje in de
rijstvelden laten zien, dat ze voor ons hadden gevonden, maar omdat
het huisje in Chiang Dao precies op de goeie plek lag, van waaruit we
onze zoektocht naar een permanenter verblijf willen starten, hebben
we het huisje in Lampang laten schieten. Best jammer eigenlijk, want
het ligt ook zó mooi! Wat runderen en waterbuffels eromheen,
compleet met koereigers en allerlei ander vogelspul, wat fruitbomen.
We sluiten in elk geval nog maar niet uit dat het in de toekomst nog
wel eens aan de orde kan komen om er opnieuw naar te kijken. Hub
vermoedt dat de eigenaar het nog wel eens zal willen verkopen of
langdurig verhuren...
Na een dag of vier in Lampang te zijn
geweest zijn we doorgereden naar Chiang Dao. De eerste dagen hebben
we in een resort net buiten de stad gelogeerd, totdat we op 1
februari ons huisje op de berg konden betrekken. In Chiang Dao hebben
we al snel Maggi opgezocht, die ons allerhartelijkst heeft ontvangen.
Samen zijn we eerst het huisje gaan bekijken. Het overtrof onze
verwachtingen. De ligging is zó ontzettend mooi! En het huisje zelf
is klein, maar heeft heerlijke veranda's en we zullen het hier
voorlopig prima uitzingen.
De ontmoeting met onze verhuurster was
meteen al prima. Later hebben we ook haar man ontmoet en afspraken
gemaakt over het huurcontract. Dat hebben we laten vertalen door een
werkneemster van Maggi en 1 februari kregen we de sleutel en konden
we er zó in.
De eerste avond bleken we geen
elektriciteit te hebben. We stopten een stekker in het stopcontact en
er begon ergens iets te piepen en dat hield niet meer op. Nada licht,
nergens iets te vinden, geen gekke dingen te zien in de stoppenkast.
Geen reset-knopjes oid te vinden... Onder het huisje is nog een
ruimte waar de accu staat, en de aansluiting van het zonnepaneel (we
hebben hier alleen zonne-energie). Dat hadden we net gevonden toen
Buaban (de verhuurster) al aan kwam brommeren. De oorzaak was snel
gevonden: er staken enkele tukeh-staarten onder het schakelkastje uit
en Buaban liet al meteen weten dat ze haar man wel even zou laten
komen omdat ze er zelf niet zo happig op was de beestjes te gaan
vangen of verjagen. Manlief verscheen binnen 5 minuten en verjoeg
twee volwassen tukehs en drie jonkies. Niet normaal, dat het hele
gezin dus blijkbaar in dat schakelkastje van pakweg 20x25cm huisde.
Zal best knus geweest zijn, maar ik was blij dat we de oorzaak hadden
gevonden. Manlief heeft de schakelkast ter plekke vervangen met hulp
van een in no-time opgetrommelde kennis, en wij hadden weer stroom.
Ik heb altijd gehoopt op een 'eigen tukeh' in of om het huis, maar
een hele familie in de schakelkast was nou ook weer niet nodig
geweest. Maar goed, wel even een leuke vuurdoop in ons nieuwe huisje,
en een aangename kennismaking met hoe welwillend en makkelijk de
mensen zijn als het gaat om het oplossen van een probleem.
De dagen erna hebben we besteed aan een
beetje settelen op het nieuwe plekje, en de omgeving verkennen. Een
paar keer naar het stadje gereden om een idee te krijgen van wat je
waar kunt kopen, en elke dag hebben we weer andere kleine
restaurantjes in ons dorp uitgeprobeerd. Bijna alle restaurantjes
kennen ook de take-away service, en ik verwacht dat we daar
veelvuldig gebruik van zullen gaan maken. We hebben in elk geval al
een aantal interessante plekjes gevonden. En op loop-afstand zijn er
ook een paar winkeltjes waar we alles voor dagelijks gebruik kunnen
kopen.
Gisteren zijn we naar Chiang Mai
geweest en hebben daar met Jan (hier heet hij John) en Muuske een
ronde gemaakt in de stad: een paar handdoeken gekocht, twee
topping-matrasjes (de bedden zijn werkelijk PLANK-hard en mijn rug en
de heupen van mijn Lief protesteren daar hevig tegen), een zak
brokken voor Tibbe, naar een visum-assist-kantoortje geweest om het
'certificate of residence' te regelen, dat we o.m. nodig hebben om
een bankrekening te kunnen openen, en last but not least, een auto op
de kop getikt. Het is een Toyota Hi-LuxVigo pickup geworden, (voor de
geïnteresserden: nog geen 3 jaar oud, 30.000km op de teller, 2,5L
dieselmotor, voor omgerekend zo'n 14.000 euro. Zo'n dure auto heb ik
nog nooit gehad! Het is een bakbeest, maar de kleinere pickups zijn
veel ouder, en onder de jongere pickups is hij zelfs klein te
noemen. Enne... autobelasting kost 30 eurietjes per jaar (!), verzekering weten we nog niet precies, maar kost ook maar een bietje en de diesel kost hier ongeveer 70 eurocent.
Zodra we het certificate of residence binnen hebben halen we de auto op en kan de huurauto ingeleverd worden in Chiang Mai.
Zodra we het certificate of residence binnen hebben halen we de auto op en kan de huurauto ingeleverd worden in Chiang Mai.
Gisteravond hing er steeds een
vriendelijke hond rond. Tibbe was er meteen vriendinnetjes mee, en
later verschenen er ook nog een paar honden van de buurman die even
verderop woont. Het spul rommelt gezellig een beetje rond, en Tibbe
lijkt razendsnel in te burgeren. Ze doet alsof het allemaal maar
vanzelfsprekend is en gedraagt zich voorbeeldig, lekker ontspannen en
waakt alsof ze hier altijd al woont. De twee honden van de buurman
verdwenen op zeker moment weer, maar het eerste hondje bleef gezellig
onder de carport liggen en speelde af en toe met Tibbe. Vanochtend
was ze er nog steeds. Rond negen uur kwam Buaban zich
verontschuldigen: de hond was van haar, en tja, die woont nou
eenmaal liever hierboven dan beneden in het dorp. Ze wilde de hond
weer meenemen, maar toen wij duidelijk maakten dat ze gerust bij ons
mocht blijven vond ze dat prima. En zo hebben we er dus ook al een
waakhond bij. Malee heet ze, en wij hebben haar meteen maar Malease
gedoopt. Ze zit immers bij de huur van het huisje inbegrepen...
Het gevoel is goed. Het woonplekje
voelt heel fijn en überhaupt voelt het fijn om eindelijk echt hier
te zijn. Ik kan mijn voorgenomen meditatie- en qi-gongritme nog niet
echt oppakken. Daarvoor ben ik geloof ik nog niet genoeg 'geland' en
zijn we nog teveel met allerlei regel- en uitvogeldingen in de weer.
Ik zie dat mijn Lief het naar zijn zin heeft (hij heeft al staan te
kokkerellen hier op de veranda). We moeten wel wennen aan het feit
dat een stabiele internetverbinding niet vanzelfsprekend is, maar dat
we ook daardoor veel minder achter de computer zitten bevalt
eigenlijk juist erg goed...
We hebben naast ons huisje al een Wielewaal gespot, en nog allerlei andere exotische vogels die ik nog niet kon opzoeken omdat ons Aziatisch vogelboek in de opslag zit. Het weer is heel aangenaam: midden overdag nog helemaal niet zo warm, een graad of 25 schat ik, dus lekker om ook overdag te kunnen wandelen, en in de ochtend en avond is het koel. Het is nu een uur of half negen en ik zit nog in mijn blote armen, maar zo meteen ga ik mijn vest aantrekken. De nachten zijn fris, we slapen nog onder een dun dekbed plus deken, maar dat zal wel snel anders worden...
We hebben naast ons huisje al een Wielewaal gespot, en nog allerlei andere exotische vogels die ik nog niet kon opzoeken omdat ons Aziatisch vogelboek in de opslag zit. Het weer is heel aangenaam: midden overdag nog helemaal niet zo warm, een graad of 25 schat ik, dus lekker om ook overdag te kunnen wandelen, en in de ochtend en avond is het koel. Het is nu een uur of half negen en ik zit nog in mijn blote armen, maar zo meteen ga ik mijn vest aantrekken. De nachten zijn fris, we slapen nog onder een dun dekbed plus deken, maar dat zal wel snel anders worden...
Morgen rijden we met Maggi naar Chiang
Mai. Ze moet er boodschappen halen voor haar gasten, (Maggi runt de
Chiang Dao Roundhouses waar we vorig jaar logeerden) en we rijden mee
zodat we een idee krijgen van wat we waar kunnen kopen. Eens zien wat
we aan biologische ontbijtspullen kunnen krijgen....
