Onze auto is deze maand 7 jaar oud en dat betekent dat hij gekeurd moet worden. Als je ziet wat hier allemaal op de weg rijdt vraag je je af hoe dat door zo'n keuring is gekomen. Auto's waar geen raam of deur meer in zit, creatief opgelapte auto's, auto's die een dikke sliert zwarte rook uitspugen, auto's zonder achterlichten; bedenk iets ondenkbaars en je ziet het hier rondrijden.
We hebben al eens bij andere buitenlanders geïnformeerd hoe die het doen, maar de meesten regelen dat niet zelf, of hebben een veel jongere auto. Uiteindelijk stuurt iemand ons het embleem van een erkend keuringsstation, dus nu weten we waar we op moeten letten. In Hang Chat, het dichtsbijzijnde stadje, blijkt er ook een te zitten.
Helaas lees ik in de periode dat we een en ander aan het uitzoeken zijn het verhaal van iemand die voor meer dan 3000 euro aan zijn auto moet laten repareren, maar als hij ergens anders naartoe gaat voor nog geen 500 euro klaar is. Het is het soort verhalen dat we hier bij regelmaat horen, maar soortgelijke ervaringen hebben we zelf nog niet gehad. Toch denken we na over hoe we het risico daarop zo klein mogelijk kunnen houden. Ik had me sowieso al voorgenomen om eventuele noodzakelijke reparaties niet bij het keuringsstation, maar bij onze vaste garage te laten uitvoeren. En Mieke stelt voor om even langs onze vriend Pladith te rijden om te vragen of het keuringsstation in Hang Chat betrouwbaar is. We hopen stiekem dat hij dan even meerijdt.
Pladith blijkt zelf ook altijd naar Hang Chat te gaan voor de keuring en hij is er heel tevreden over. Hij biedt helaas niet aan om mee te gaan. Ik vraag hem nog hoe lang het duurt en wat de kosten zijn. 1 of 2 weken, antwoordt hij, en het kost zo'n 3000 baht. Oeps, daar had ik niet op gerekend. Je kan toch moeilijk twee weken zonder zitten, en 3000 baht is zo'n 80 euro. Dan is de Nederlandse APK goedkoper.
Ik rijd naar het keuringsstation en meld me bij een tafeltje, met het autoboekje, paspoort, verzekeringsbewijs en kopieën van van alles. Autoboekje en verzekeringsbewijs zijn voldoende; de rest kan weer in de tas. Het is zo'n beetje de eerste keer dat er minder papieren gevraagd worden dan we vooraf hadden bedacht. Er zit een vrouw te wachten; ik vermoed dat haar auto momenteel gekeurd wordt. Ze begint een gesprek, maar ik kan absoluut niet verstaan wat ze zegt. Toch hebben we zo langzaamaan wel geleerd om bepaalde woorden te herkennen die met bepaalde vragen samenhangen. Joetie bijvoorbeeld, komt voor in de vraag waar we wonen. Pratheet betekent land. Pie is jaar. Dus hoor ik joetie voorbijkomen, dan antwoord ik dat we in Nong Noi wonen, zit er pratheet in de vraag dan vertel ik dat we uit Nederland komen en bij pie antwoord ik dat we al 4 jaar in Thailand zijn.
Dan wordt me met handen en voeten uitgelegd dat ik mijn auto achter de auto moet zetten die al binnen staat. Als die andere auto weg is stapt de man van het keuringsstation in onze auto. Hij start, rijdt 2 meter en trapt dan hard op de rem. Dan tijdt hij weer 2 meter en trapt zachtjes op de rem. Voordat hij uitstapt zet hij de lichten aan. Dan controleert hij met een of ander apparaat de stand van de koplampen. Vervolgens rijdt hij weer een klein stukje totdat de achterwielen op een soort verdiepte rollenbank zakken. De wielen draaien een stukje vooruit en dan een stukje achteruit. Wat er precies getest wordt is me een raadsel. De auto wordt weer een stukje vooruit gereden. De man stapt uit en komt naar het tafeltje. Hij begint van alles op te schrijven en uiteindelijk krijg ik de rekening: 1300 baht. De keuring is al klaar; de auto is goedgekeurd. Over een week moet ik terugkomen om de kentekensticker op te halen.
Alle Thaise auto's en motoren moeten een geldige sticker hebben. Die sticker krijg je als je je autobelasting gaat betalen. Dan moet je ook laten zien dat je de verplichte verzekering voor je auto hebt afgesloten en vanaf 7 jaar moet je ook een keuringsbewijs hebben. De sticker betekent dus dat je aan al die verplichtingen hebt voldaan. De afgelopen jaren moesten we naar Lampang voor die sticker, maar blijkbaar regelt het keuringsstation dat nu. Dat scheelt weer een ritje.
Als ik thuis de rekening vertaal wacht er nog een aangename verrassing: niet alleen is het bedrag een stuk lager dan Pladith dacht, maar de 1050 baht jaarlijkse autobelasting zit al bij het bedrag dat ik betaald heb in. De keuring zelf kostte dus maar 250 baht (€ 6,50). En de 1 a 2 weken die Pladith noemde is de tijd die het kost om de sticker te krijgen. De keuring zelf duurde nog geen 5 minuten.
De vraag hoe het kan dat er zo veel wrakken op de weg rijden is nu ook beantwoord. Zolang de remmen het doen en de koplampen goed zijn afgesteld is het okee. Er wordt niet gecontroleerd op achterlichten, remlichten, knipperlichten, draagbalken, schokbrekers, bandenprofiel, uitstoot, spiegels, gordels ..... En zo was ook deze nieuwe ervaring uiteindelijk weer een fluitje van een cent (1/3 baht).
