03 april 2017

Nang Lae

Afgelopen vrijdag zijn we verhuisd naar Nang Lae, een gehucht in de buurt van Lampang. Om de exacte plek te zien ga je naar https://goo.gl/maps/4sUxaS31E322. Het deed wat zeer om het huisje op de berg achter te laten. De kans dat we ooit nog met zo'n geweldig uitzicht zullen wonen is zo goed als nul, en Nang Lae is een totaal andere omgeving. Je ziet wel bergen, niet al te ver weg, maar het land in de directe omgeving is vlak en de natuur is minder spectaculair. Maar ja, de reden om te verhuizen was, behalve dat het berghuisje gewoonweg veel te klein was, dat we ook eens wilden ervaren wat de voordelen zijn om in de wat meer bewoonde wereld en wat dichter bij een kleinere stad te wonen.



Ons huis hier is groot, voor ons eigenlijk te groot, en in belabberde staat. De Duitse eigenaar komt er om de paar jaar 2 of 3 weken op vakantie en heeft er al jaren niks aan gedaan. De inrichting is somber, en niet af. Er zit geen keuken in, in het souterain is zichtbaar dat daar soms water gestaan heeft en ook verder is er veel verval zichtbaar, terwijl het huis niet eens zo gek oud is. Maar de huurprijs is zeer aantrekkelijk, dat dan weer wel. Dus improviseren we een keuken en zijn we begonnen met het verzamelen van wat eigen meubeltjes en serviesgoed. Daarbij blijkt meteen een groot voordeel van de omgeving van Lampang. Het is dé keramiekstreek van Thailand. Voor een habbekrats koop je langs de snelweg borden, schalen, kopjes en wat je verder maar wilt. Onze spullen uit Nederland zijn inmiddels onderweg en hopen we over een paar weken hier te hebben. Dan kunnen we er echt ons huis van gaan maken.

In Lampang zelf is een mix te vinden van moderne winkels, traditionele winkeltjes en straatverkoop. Met een moderne magnetron/grill en een waterkoker in de auto reden we gisteren terug naar huis, toen we een winkeltje met houten meubels zagen. Zodoende kan ik nu aan een fatsoenlijk tafeltje zitten te bloggen, terwijl onze kleren de koffers hebben verruild voor een overzichtelijk rekje.

In het dorp verderop worden langs de weg volop verse groenten en fruit verkocht. En de buurvrouw kwam net al met sla en tomaten uit eigen tuin aan. Zo merken we dat Lampang heel anders is dan Chiang Dao, maar wel degelijk ook een aantal voordelen heeft.

We hebben inmiddels hier ook onze eerste regenbui meegemaakt. Het was een stevige, vergezeld van wat onweer, maar voor plaatselijke begrippen toch een bescheiden buitje. Het leverde in ieder geval mooie plaatjes op.



In het kader van de Thaise eigenaardigheden mag het parkeren niet onvermeld blijven. Dat doe je hier gewoon zo dicht mogelijk bij waar je zijn moet. Als dat bij een verkoper langs de snelweg is, zet je je auto dus langs de snelweg en als daar geen ruimte is, laat je hem gewoon op de linkerbaan staan. Er is namelijk altijd nog een rechterbaan om te kunnen rijden. Wij hadden gisteren onze auto in een parkeergarage bij het winkelcentrum staan en merkten bij terugkomst bij de auto dat "vol" een rekbaar begrip is. Alle parkeervakken waren weliswaar vol, maar de rijbanen niet. Het blijkt heel goed mogelijk om aan één kant van zo'n rijbaan te parkeren. Dat gebeurt dus volop. Je zou misschien denken dat de auto's die in de vakken staan er dan niet meer uit kunnen. Nou, inderdaad, dat klopt. Maar gelukkig komt er een moment dat de weg weer vrij is.



Oja, en dan die papaya...verhuis je daarvoor naar Thailand?